Ακόμα...

Ένας άνθρωπος ακόμα. Σήμερα το πρωΐ, χθες το βράδυ, προχθές το απόγευμα. Ένας άνθρωπος ακόμα έφυγε.

Ένας άνθρωπος ακόμα. Μια σταγόνα στο μέτωπό μου ακόμα που δεν μ'αφήνει να κοιμηθώ.
Κινέζικο βασανιστήριο.

Θέλω να κοιμηθώ σαν όλους τους άλλους. Δεν θέλω να κοιμηθώ.

Τα βράδια οι φωνές και τα κλάματα από τους βομβαρδισμούς με τρομάζουν.

Ένας άνθρωπος ακόμα, ήταν. Είναι. Θα είναι. Σε κοιτάζω που γελάς. Μετά αλλάζεις πλευρό και κοιμάσαι.

Δεν μπορώ. Οι σταγόνες έχουν διαβρώσει το μέτωπό μου. Κυλάνε από τα μάτια μου και κατεβαίνουν από το πηγούνι μου.

Τα ουρλιαχτά απ'έξω δυναμώνουν.

Ξαφνικά μια φωνή σώπασε. Άλλος ένας άνθρωπος ακόμα, άλλη μια σταγόνα.

Πρέπει να σηκωθώ από το κρεββάτι. Πρέπει να σηκωθώ...