Θέλω να πεθάνω στην αγκαλιά σου. Να αφήσω την τελευταία μου πνοή στα χείλη σου.
Ας πάρει μορφή η τελευταία ανάσα μου μέσα σου, να σε κυριεύσει, να γίνουμε ένα, να χαθούμε στο φως ενός υπέρλαμπρου ηλίου. Εκεί που οι αχτίδες του φωτός δεν ξεχωρίζουν από τις σταγόνες της βροχής, και διαπερνούν το κορμί σου, το κορμί μας, σαν ηλεκτρισμός.
To πριν, το τώρα, το μετά, σαν ένα ατελείωτο σεντόνι, και εμείς μια ραφή -πάνω του- που ξεχωρίζει από τα πέρατα του σύμπαντος. Πολύ πιο πέρα και από την αστρόσκονη που σχηματίζει το κορμί σου, το κορμί μου, το ένα και μοναδικό κορμί μας.
Να νικήσουμε τον χρόνο, τον χώρο, να γίνουμε ένα. Τέλειο ον. Ο τέλειος άνθρωπος. Ο θάνατος μου η ζωή σου, η ζωή μας. Μέσα από το κορμί σου η ανάσταση. Η ανάταση της ψυχής μου. Το τέλος και η αρχή μου.
Ο θάνατος δεν ζει πλέον. Πέθανε όταν άφησα την τελευταία μου πνοή.
Ας πάρει μορφή η τελευταία ανάσα μου μέσα σου, να σε κυριεύσει, να γίνουμε ένα, να χαθούμε στο φως ενός υπέρλαμπρου ηλίου. Εκεί που οι αχτίδες του φωτός δεν ξεχωρίζουν από τις σταγόνες της βροχής, και διαπερνούν το κορμί σου, το κορμί μας, σαν ηλεκτρισμός.
To πριν, το τώρα, το μετά, σαν ένα ατελείωτο σεντόνι, και εμείς μια ραφή -πάνω του- που ξεχωρίζει από τα πέρατα του σύμπαντος. Πολύ πιο πέρα και από την αστρόσκονη που σχηματίζει το κορμί σου, το κορμί μου, το ένα και μοναδικό κορμί μας.
Να νικήσουμε τον χρόνο, τον χώρο, να γίνουμε ένα. Τέλειο ον. Ο τέλειος άνθρωπος. Ο θάνατος μου η ζωή σου, η ζωή μας. Μέσα από το κορμί σου η ανάσταση. Η ανάταση της ψυχής μου. Το τέλος και η αρχή μου.
Ο θάνατος δεν ζει πλέον. Πέθανε όταν άφησα την τελευταία μου πνοή.
